czwartek, 20 sierpnia 2009

Kiedy nie przysługuje świadczenie z tyt. wypadku przy pracy lub choroby zawodowej

Ustawa o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych nie przyjmuje cywilistycznej metody miarkowania odszkodowania w razie przyczynienia się poszkodowanego do wystąpienia szkody lub jej powiększenia. Według zasad przyjętych przez ustawę odszkodowanie należy się w zryczałtowanej wysokości wynikającej z przepisów albo w ogóle nie przysługuje. Surowość tej reguły zostaje jednak złagodzona poprzez to, że działa ona  tylko w stosunku do samego poszkodowanego, któremu można postawić zarzut nagannego zachowania określonego w ustawie, i na tej podstawie uwolnić się od konieczności wypłacenia któregokolwiek ze świadczeń przewidzianych ustawą wypadkową, zaś odpowiedzialności pracodawcy nie wyłącza ani siła wyższa, ani wina osoby trzeciej. 

Zgodnie z treścią art. 21 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, świadczenia w niej określone nie przysługują pracownikowi, jeśli:

wyłączną przyczyną wypadku przy pracy, było udowodnione naruszenie przez ubezpieczonego przepisów dotyczących ochrony życia i zdrowia, spowodowane przez niego umyślnie lub wskutek rażącego niedbalstwa.

Zarzut rażącego niedbalstwa będzie można wykazać, gdy pracownik nie wykazał minimum staranności wymaganej w danej sytuacji, aby zastosować się do przepisów dotyczących ochrony życia i zdrowia. Umyślne naruszenie lub rażąca niedbałość powinny być wyłączną przyczyną wypadku przy pracy. Stwierdzenie jakiegokolwiek zaniedbania ze strony pracodawcy uniemożliwi zastosowanie przepisu art. 21 ustawy wypadkowej.

ubezpieczony będąc w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środków odurzających lub substancji psychotropowych, przyczynił się w znacznym stopniu do spowodowania wypadku. Jeżeli zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że ubezpieczony znajdował się w stanie nietrzeźwości, pod wpływem środków odurzających lub substancji psychotropowych, płatnik składek (np.: pracodawca, zleceniodawca) kieruje ubezpieczonego na badanie niezbędne do ustalenia zawartości alkoholu, środków odurzających lub substancji psychotropowych w organizmie. Ubezpieczony jest obowiązany poddać się temu badaniu. Odmowa poddania się badaniu lub inne zachowanie uniemożliwiające jego przeprowadzenie powoduje pozbawienie prawa do świadczeń, chyba że ubezpieczony udowodni, że miały miejsce przyczyny, które uniemożliwiły poddanie się temu badaniu. Koszty badań zwracane są kierującemu na te badania przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, z tym że koszty tych badań ponosi ubezpieczony, gdy potwierdzone zostanie użycie środków odurzających lub substancji psychotropowych.

Linki sponsorowane